«Ο ιστορικός, που ζει με το στοχασμό, πρέπει απαραίτητα να έχει το πάθος της έρευνας, να διεισδύει στην ουσία των γεγονότων και να είναι σε θέση να ξεδιαλύνει το νόημά τους, τις αιτίες που τα προξένησαν, τη ροή τους και τα αποτελέσματά τους. Τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, όπως εξωτερικεύονται, δεν δείχνουν το νόημά τους, γιατί διαφορετικά δεν θα υπήρχε κίνητρο για την έρευνα. Πρέπει ακόμα, μέσα από μια σειρά τυχαία περιστατικά ή συμπτώσεις, να βρει τις αντικειμενικές νομοτέλειες της ιστορίας και να καταλήξει σε κρίσεις και συμπεράσματα. Επομένως, χωρίς τη βαθιά έρευνα, τη σύγκριση και αντιπαραβολή των γεγονότων, δεν μπορούμε να διακινδυνεύουμε τις κρίσεις μας, γιατί θα είναι οπωσδήποτε λαθεμένες. Αυτή τη μέθοδο έρευνας εφαρμόζει ο ιστορικός Τάσος Βουρνάς».