Μετα Το 1922: Η Παράταση Του Διχασμού ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Παιδί του θεάτρου, η Ρέα Μανέλη, βρήκε πολύ εύκολα τον δρόμο της, δρόμο που χάραξαν οι γονείς και η γιαγιά της, αλλά κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Σίγουρα η ζωή δεν της έδειξε το καλύτερό της πρόσωπο: οι γονείς της, ο δημοφιλής κωμικός Φραντζέσκος Μανέλης (1909-1978) και η παρτενέρ και σύζυγός του Μαίρη Λαίδου (1915-1960) "ξέχασαν" να την δηλώσουν στο Ληξιαρχείο, με συνέπεια να μην μπορεί να βγάλει ταυτότητα η Ρέα όταν μεγάλωσε. Αλλά ξέχασαν, επίσης, και τη βιολογική της φροντίδα, ξέχασαν ότι υπήρχε ως άνθρωπος και ότι ως άνθρωπος είχε τις δικές της ανάγκες. Έτσι, από μικρή, η Ρέα έμενε με τη γιαγιά της, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου που, όπως ξέρουμε, ήταν η στιχουργός μεγάλων επιτυχιών στο σύγχρονο τραγούδι. Αλλά και εκείνη εύκολα δεν τα 'βγαζε πέρα. Πάντως, μέσα στη θαλπωρή της γιαγιάς της μεγάλωσε. Πολύτιμη βοήθεια πήρε η Ρέα από το χορευτικό της ταλέντο. Λεπτή σαν μίσχος, ευαίσθητη, με πλούσια φαντασία και με ειδικές σπουδές, επειδή είχε πάντα μεγάλη δίψα για καλλιέργεια, για μάθηση, ξεχώρισε γρήγορα και γινόταν ανάρπαστη από θιάσους και νυχτερινά κέντρα στην Ελλάδα και έξω από αυτήν. Καταστάλαξε στην Αμερική, οπού κλείστηκε στην ιδιωτική της ζωή, κι εκεί είχε όλη την ευκαιρία να αναπολήσει τα παλιά. Και με το βιβλίο τούτο των εμπειριών της, να αποτίσει οφειλόμενο φόρο τιμής στη γιαγιά της. - Φ. Ηλιάδης (από το βιβλίο)