Αλέξανδρος
Ο “Αλέξανδρος” του Πλουτάρχου, ένας από τους παράλληλους βίους του Χαιρωνέως ηθικού και βιογράφου, αποτελεί το βασικό τμήμα του παρόντος έργου, στο οποίο ωστόσο σημειώνονται παράλληλα ως σχόλια και τα όσα αναφέρουν κατά περίπτωση και άλλοι, μα κυρίως ο Αρριανός, για τον βασιλέα της οικουμένης, είτε αυτά συμφωνούν ή διαφωνούν με τα μνημονευόμενα από τον Πλούταρχο. Και τούτο επειδή ένα από τα ζητούμενα της έκδοσης είναι να ξεκαθαρίσουν ως προς τον Αλέξανδρο τα αληθή από τα λεγόμενα ή μύθους. Γιατί η μυθοποίηση εκείνου του απαράμιλλου επιταχυντήρα της ιστορίας άρχισε πρωιμότατα, εφόσον ακόμη ζούσε επί γης, ενώ και τότε και αργότερα ο βίος, τα κατορθώματα και οι άθλοι του αποτέλεσαν υλικό απείρων επικών διηγήσεων και μυθιστοριών σε πάμπολλες εθνικές λογοτεχνίες.
Επιπλέον, επειδή το επιβάλλει η μοναδικότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου, στο κείμενο του Πλουτάρχου προτάσσεται εκτενέστατος πρόλογος (υπό τον τίτλο “Μακεδονία και Αλέξανδρος”), στον οποίο αναπτύσσονται θέματα άμεσα σχετιζόμενα με τον γιο του Φιλίππου (όπως Μακεδονία και Μακεδόνες, η χώρα και οι κάτοικοί της, το Μακεδονικό γλωσσικό ιδίωμα των αιολόφωνων Μακεδόνων, Έλληνες και βάρβαροι γείτονες, βασιλεύς και στρατός, ο πολιτισμός των Μακεδόνων, η βασιλεία του Φιλίππου Β΄, η οικονομία της Μακεδονίας, Φίλιππος και Περσία κτλ.). Ακολουθούν αναφορές στον μύθο του Αλεξάνδρου (ο Αλέξανδρος στο Κοράνι, η υποταγή της Δύσης, τα περίεργα του κόσμου, το αθάνατο νερό, ο Αλέξανδρος στην Παλαιά Διαθήκη, στους Περσικούς και Ινδονησιακούς μύθους, στους μύθους άλλων χωρών κτλ.) και κατόπιν μια ενότητα που αφορά τον ιστορικό Αλέξανδρο (η πατρογονική βασιλεία και το παγκόσμιο κράτος, άλλαξε ο χαρακτήρας του; ο πολιτισμός του Αλέξανδρου, οι πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, η επίδρασή του στο γνωστικό πεδίο κτλ.). Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι το κείμενο του Πλουτάρχου, τα σχόλια σ’ αυτό και ο πολυσχιδής πρόλογος σχηματίζουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του μόνου όντως Μεγάλου της Ιστορίας.
