Δεν παύει ποτέ να με συγκλονίζει το γεγονός ότι πολλοί θεωρούν την ειρήνη κάτι δεδομένο. Εγώ είμαι ευγνώμων για αυτήν κάθε μέρα. Δεν είναι αυτονόητη. Εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά ζουν τον πόλεμο καθημερινά. Η δική τους πραγματικότητα είναι η βία, τα κατεστραμμένα σπίτια, οι εκατόμβες αθώων. Και η μόνη επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους είναι να φύγουν. Να «επιλέξουν» να εκτοπιστούν. Δύσκολα το λες επιλογή αυτό.
Από τη βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Μαλάλα Γιουσαφζάι
Καθημερινά διαβάζουμε και ακούμε στατιστικές και ρεπορτάζ για τα εκατομμύρια των ανθρώπων στον κόσμο που ζουν εκτοπισμένοι. Η βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης ΜΑΛΑΛΑ ΓΙΟΥΣΑΦΖΑΪ έρχεται για να μας αποκαλύψει τις ιστορίες των αληθινών προσώπων που κρύβονται πίσω από τις ψυχρές αυτές αναφορές.
Επισκεπτόμενη καταυλισμούς προσφύγων, η Μαλάλα ξανάζησε από την αρχή τη δική της ιστορία – όταν ως μικρό παιδί βρέθηκε εκτοπισμένη μέσα στην ίδια της τη χώρα, το Πακιστάν, καθώς και όταν, αργότερα, ως διεθνούς φήμης ακτιβίστρια, είχε πλέον τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου ήθελε, εκτός από την αγαπημένη της πατρίδα. Στο βιβλίο «Είμαστε αλλού: κορίτσια της προσφυγιάς», δεν περιγράφει μόνο τη δική της εμπειρία από τη δύσκολη προσπάθεια να προσαρμοστεί σε μια νέα ζωή, μακριά από τον τόπο της, αλλά παρουσιάζει και τις προσωπικές αφηγήσεις κάποιων αξιοθαύμαστων κοριτσιών που γνώρισε στα ταξίδια της – κοριτσιών που έχασαν φίλους, συγγενείς και συχνά τον μόνο κόσμο στον οποίο έμαθαν να ζουν.
Σε μια εποχή μεταναστευτικών κρίσεων, πολέμων και διασυνοριακών συγκρούσεων, το «Είμαστε αλλού» είναι μια ζωηρή υπενθύμιση ότι καθένας και καθεμία από τους 68,5 εκατομμύρια εκτοπισμένους του πλανήτη μας είναι ένας άνθρωπος –συχνά νεαρής ηλικίας– σαν εμάς, με ελπίδες, όνειρα και θεμελιώδη δικαιώματα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια.
