Η Λεοπάρδαλη

Η "Ιστορία της χαµένης κόρης" ολοκληρώνει την "Τετραλογία της Νάπολης", την ιστορία της φιλίας των δύο κοριτσιών από τη Νάπολη, της Λίλας και της Έλενας. Η Έλενα, καταξιωµένη συγγραφέας πια, επιστρέφει µετά τον χωρισµό της στην πόλη των παιδικών και εφηβικών της χρόνων κυνηγώντας τον νεανικό της έρωτα που εµφανίστηκε και πάλι στη ζωή της. Η Λίλα, που δεν έφυγε ποτέ από τη Νάπολη, διαπρέπει επιχειρηµατικά στον τοµέα της πληροφορικής και έρχεται σε ρήξη µε τους ισχυρούς αδερφούς Σολάρα. Η Λίλα και η Έλενα, δύο όψεις του ίδιου νοµίσµατος, συγκρούονται, ξανασµίγουν και ανακαλύπτουν καινούριες πτυχές της προσωπικότητάς τους και της φιλίας τους, µε φόντο την ιστορία της Ιταλίας αλλά και ολόκληρου του κόσµου. «Τίποτα απ’ όσα διαβάζουµε για το έργο της Φερράντε δε µας προετοιµάζει για τη δύναµη των µυθιστορηµάτων της… Τα βιβλία της αφηγούνται µια γυναικεία ιστορία µε τέτοια ειλικρίνεια, που νιώθεις πως αντί να παρατηρείς µια ζωή, τη βιώνεις σε πρώτο πρόσωπο». The New York Times «Η Έλενα Φερράντε είναι µία από τις σπουδαιότερες συγγραφείς της εποχής µας: φωνή γεµάτη πάθος, µε ευρεία αντίληψη και αµείλικτοβλέµµα… Σε αυτά τα τολµηρά υπέροχα µυθιστορήµατά της, η Φερράντε σκιαγραφεί τους βαθύτατους δεσµούς που υφίστανται µεταξύ πολιτικής και προσωπικής διάστασης. Το έργο της –ένα έργο που το έχουµεπραγµατικά ανάγκη– αποτυπώνει µε µια καινούρια µατιά τον τρόπο της ζωής µας και παρουσιάζεται µε ευφυΐα µέσω µιας γυναίκας». The New York Times Sunday Book Review «Η βαθιά κατανόηση που επιδεικνύει η Έλενα Φερράντε απέναντι στις συγκρούσεις και στις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων της είναι εντυπωσιακή… Τα µυθιστορήµατά της είναι τόσο αληθινά, γραµµένα µε τέτοια ενσυναίσθηση, που µοιάζουν σχεδόν εξοµολογητικά». The Wall Street Journal «Όταν διαβάζω τα µυθιστορήµατα της Φερράντε, δε θέλω να τελειώσουν ποτέ. Με ενοχλούν διάφορα προσκόµµατα –η δουλειά µου, οι συναντήσεις στο µετρό– που κινδυνεύουν να µε κρατήσουν µακριά από τα βιβλία της. Απελπίζοµαι όταν πρέπει να τα αποχωριστώ (πώς γίνεται να περιµένω έναν χρόνο µέχρι να διαβάσω το επόµενο;). Είµαιθύµα της αδηφάγας επιθυµίας µου να συνεχίσω να τη διαβάζω». The New Yorker «Ένα συναρπαστικό πορτρέτο της Λίλας και της Έλενας, δύο λαµπρών κοριτσιών γεµάτων πάθος, από µια πολυτάραχη γειτονιά της Νάπολης. Η Φερράντε γράφει για τη χαοτική πολυπλοκότητα της γυναικείας φιλίας µε τέτοια ορµή και τέτοια συγκλονιστική ψυχολογική οξυδέρκεια, που όταν βυθίζεσαι στην ανάγνωση των βιβλίων της, ο πραγµατικός κόσµος χάνεται κάπου µακριά». Entertainment Weekly

Η Κόρα είναι σκλάβα σε μια βαμβακοφυτεία στην Τζόρτζια. Η ζωή είναι εφιαλτική για όλους τους σκλάβους αλλά ιδιαίτερα για την Κόρα, γιατί είναι μια περιθωριακή για τους άλλους Αφρικανούς. Ακόμη μεγαλύτερος πόνος την περιμένει καθώς ενηλικιώνεται και γίνεται γυναίκα. Όταν ο Σίζαρ καταφτάνει από τη Βιρτζίνια και της μιλάει για τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο, οι δυο τους αποφασίζουν να αψηφήσουν τον τεράστιο κίνδυνο και να δραπετεύσουν. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως σχεδίαζαν και, παρόλο που καταφέρνουν να βρουν μια στάση και να κατευθυνθούν προς τα βόρεια της χώρας, καταδιώκονται. Στην ιδιοφυή σύλληψη του Γουάιτχεντ, ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος δεν είναι απλώς μια αλληγορία – μηχανικοί και οδηγοί έχουν στήσει υπογείως ένα μυστικό δίκτυο από ράγες και σήραγγες. Η πρώτη στάση της Κόρας και του Σίζαρ είναι η Νότια Καρολίνα, σε μια πόλη που αρχικά φαντάζει παράδεισος αλλά κρύβει κάτι σατανικό για τους μαύρους κατοίκους. Το χειρότερο είναι ότι ο Ριτζγουέι, ο αμείλικτος κυνηγός σκλάβων, είναι στα ίχνη τους. Αναγκασμένη να το σκάσει ξανά, η Κόρα ρίχνεται σ’ ένα απίστευτο ταξίδι, αναζητώντας την πραγματική ελευθερία. Καθώς ο Γουάιτχεντ αναπλάθει την τρομοκρατία που υφίσταντο οι μαύροι στην προεμφυλιακή εποχή, η αφήγησή του αναδεικνύει το έπος της Αμερικής από τη βίαιη εκμετάλλευση των Αφρικανών μέχρι τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του σήμερα. Ο ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ είναι η λεκτική απόδοση της άγριας θέλησης μιας γυναίκας να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και συνάμα ένας δυνατός στοχασμός περί της Ιστορίας που μοιραζόμαστε όλοι μας.