Η Μελισσανθη Και Οι Μέλισσες

Όταν κάνουμε βόλτες στην εξοχή, βλέπουμε μεγάλα ξύλινα κουτιά, τα μελίσσια.

Μόνο οι πιο παλιοί μπορεί να θυμούνται ότι κάθε τόπος είχε διάφορα περίεργα σε σχήμα μελίσσια

και πολλοί λίγοι ξέρουν ότι πολλές από τις τριγωνικές τρύπες στις πεζούλες του Αιγαίου ήταν τόπος για μελίσσια.
Σήμερα ξέρουμε ότι το καλύτερο μέλι είναι από θυμάρι,

που ανθίζει μια φορά το χρόνο, κι έτσι οι μέλισσες μας δίνουν μέλι μια φορά το χρόνο.

Πιο παλιά είχαμε και τρεις φορές το χρόνο μέλι, γιατί οι μέλισσες πήγαιναν σε διάφορα λουλούδια

από διάφορες καλλιέργειες ή σε άγρια φυτά, που σήμερα εξαιτίας της εγκατάλειψης δεν υπάρχουν ή είναι πολύ λίγα.
Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στην Άνδρο, νησί με τις πιο πολλές παραλλαγές στην παραδοσιακή μελισσοκομία.
Η σειρά “Ελληνική Λαϊκή Παράδοση” σκοπό έχει να γνωρίσει στο σημερινό παιδί

– γέννημα θρέμμα της τεχνοκρατούμενης εποχής μας

– το μαγικό κόσμο της παλιάς μηχανής και του εργαλείου.

Μαζί με αυτά θα γνωρίσει τον παλιό τεχνίτη, τη σοφία του, την παρατηρητικότητά του, την εφευρετικότητά του, τη λιτότητα των υλικών και των μέσων που έχει στη διάθεσή του, αλλά και το βαρύ του μόχθο, που όμως παράγει έργο θαυμαστό.
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε χρήματα ούτε πολυκαταστήματα για να κάνουν τα ψώνια τους.

Έτσι έμαθαν να προμηθεύονται διάφορα υλικά από το φυσικό περιβάλλον. Με την ευστροφία τους, την επινοητικότητά τους, την άοκνη προσπάθειά τους και με πολύ μόχθο, αξιοποίησαν τα υλικά αυτά και άρχισαν να παράγουν ρούχα, κρασί, μέλι, τυρί ή αλεύρι.