Νεμερτσκα Ποιήματα 1961 – 2011

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ , ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Kαλοκαίρι του 1992. Πίσω από την επιβλητική πρόσοψη του ξενοδοχείου Athens Excelsior στην πλατεία Συντάγματος, μια αόρατη κυψέλη εργαζομένων ζει και δρα μακριά από τα βλέμματα της πελατείας, στα γραφεία, στα υπόγεια, στους διαδρόμους και στα δωμάτια των ορόφων. Ανάμεσά τους, ένας υποδειγματικός ρεσεψιονίστ, μια ιδιόρρυθμη καμαριέρα, ένας πρώην σεκιουριτάς και μια νεαρή διοικητική υπάλληλος αποκαλύπτουν τα οικογενειακά τους δράματα, τους δυνατούς έρωτες και τους προσωπικούς τους δαίμονες. Παράλληλα, ένα πλήθος επώνυμων και μη πελατών ζωντανεύουν το κλίμα της εποχής και την ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου. Μυστικά του επαγγέλματος και απόκρυφα της γοητευτικής παράστασης που δίνουν οι ένστολοι υπάλληλοι χρωματίζουν τους χαρακτήρες τους, ενώ όταν ο ρόλος του καθενός έχει τελειώσει, σαν ηθοποιοί αλλάζουν ρούχα και επιστρέφουν σε μια πολύ διαφορετική καθημερινότητα.

Μια κοπέλα, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπίτι που έχει παντού χαραγμένο τ’ όνομά της, ασφυκτιά μέσα στον γάμο της, στη φυλακή που αντί για σίδερα έχει λέξεις. Ένας άντρας, μεγαλωμένος με τη ρετσινιά του «γύφτου» και του «μπάσταρδου», μοναχικός, σκληρός, συναισθηματικά χωλός, ακροβατεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που από νωρίς τον απορρίπτει και τον εχθρεύεται. Ένας έρωτας, μια αμοιβαία ανάγκη, μια φυγή και ένα άδοξο τέλος. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας ξένος, ταλαιπωρημένος απ’ το ταξίδι, βρίσκει θαλπωρή και καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας που είναι γεννημένη ν’ αγαπά, να προσφέρει, να γαληνεύει τους ανθρώπους. Πιο πέρα, στο δάσος, η Ελισσώ. Γιάτρισσα, μαΐστρα, κατέχει τη Γνώση, τη Σοφία της ζωής. Ρίχνει τους ρούνους και βλέπει το πριν και το μετά. Μα δεν τα βλέπει όλα. Ένα μυστικό. Ένας γρίφος, που ζητάει να λυθεί. Ψυχές ταραγμένες που προσπαθούν να ισορροπήσουν, να βρουν τον σκοπό τους και να γιατρευτούν. Μόνος δρόμος, η Αλήθεια? αυτή που κρύβεται μέσα τους κι αδυνατούν να δούνε. Αυτή μονάχα μπορεί να τους λυτρώσει. Η Αλήθεια της ψυχής. Τίποτα πέρα απ’ αυτήν, τίποτα χωρίς αυτήν…

Σπυριδούλα Συγγρού: νέα, όμορφη, ορφανή στους πέντε δρόμους, φοιτήτρια της Νομικής, πρώην βουλιμική, αγωνίστρια, παλεύει με νύχια και με δόντια, για να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της ζωής. Παράλληλα ψάχνει να βρει έναν δυνατό έρωτα. "Πόσο κλισέ!" όπως θα έλεγε και η ίδια. Βλαδίμηρος Ζαχάροφ-Ευγενικός: νέος, κούκλος, πλούσιος, καλομαθημένος, κοσμικός, υπερόπτης, γυναικάς, αρραβωνιασμένος με την τέλεια γυναίκα, δεν ψάχνει να βρει τίποτα, γιατί τα έχει χορτάσει όλα και πλήττει με τα πάντα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στην εταιρεία του, τα οποία πιστεύει πως με τον επικείμενο γάμο του θα τακτοποιηθούν. Ο Βλαδίμηρος και η Σπυριδούλα, δυο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους, γνωρίζονται ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ και μαγνητίζονται ο ένας απ’ τον άλλο. Η σπίθα της έλξης που ανάβει ανάμεσά τους είναι ακαταμάχητη, όμως η πρώτη τους γνωριμία ολοκληρώνεται επεισοδιακά κι εκείνη εξαφανίζεται. Ο Βλαδίμηρος την ψάχνει, η Σπυριδούλα τον σκέφτεται, αλλά η ιστορία τους δείχνει να έχει τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για αυτούς... Μια τρυφερή ιστορία αγάπης για έναν σύγχρονο πρίγκιπα του παραμυθιού, που ερωτεύεται μια φτωχή "Σταχτοπούτα". Ένα ροζ στόρι διανθισμένο με χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας.

Τοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Ατρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ’ την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. Ο χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Το μυστήριο της Καΐρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Τόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Κάτω Γειτονιάς... Ένα οδοιπορικό της μνήμης στην εποχή που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο.