Τερπνά και ωφέλιμα
Αναψηλάφηση
Ελαφρά ελληνικά τραγούδια
Εκεί που ζούμε
Λίγο καιρό πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ο Αντώνης Σπετσιώτης έχει να αντιµετωπίσει µια δύσκολη επαγγελµατική υπόθεση, να συναντήσει τον πρώτο του έρωτα και να συνοδεύσει τον πατέρα του στο τελευταίο του δροµολόγιο πριν βγει στη σύνταξη – όλα στη διάρκεια της ίδιας καλοκαιρινής ηµέρας του 2014.
Ένα εικοσιτετράωρο που ξεκινάει στα δικαστήρια, συνεχίζεται σε µια καφετέρια στα Πατήσια, σε ένα οικόπεδο στο Χαλκούτσι και σε ένα πάρκινγκ στον Ορχοµενό, πριν τελειώσει απρόβλεπτα τα ξηµερώµατα στους δρόµους της Αθήνας.
Ένα µυθιστόρηµα για τον µικρό άθλο να είσαι ο εαυτός σου κάθε µέρα από την αρχή, για µια εποχή ανάµεσα σε πράγµατα που έχουν τελειώσει και σε άλλα που δεν έχουν αρχίσει, για όλα όσα συµβαίνουν αφού πούµε όσα είχαµε να πούµε.
Το θεώρημα της επτάδας
Ο Λουκάς και ο Φίλιππος είναι δυο φίλοι που γεννήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60. Γείτονες και στη συνέχεια συμμαθητές που αργότερα ακολούθησαν παράλληλες πορείες. Ο Λουκάς στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στο πόλο και ο Φίλιππος στο πανεπιστήμιο.
Ο Λουκάς, μέσα από μια πορεία γεμάτη προκλήσεις και προσπάθεια, βιώνει καταστάσεις που τον κάνουν σοφότερο. Αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές περιπέτειες, περιστατικά κωμικά και λιγότερο κωμικά ξετυλίγονται σε μια περίοδο σχεδόν τριάντα χρόνων. Μέσα από αυτά παίρνει μαθήματα, ανακαλύπτει αξίες και ζει συγκινήσεις μοναδικές.
Με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από τον χώρο της πισίνας, το μυθιστόρημα αυτό μιλάει για τη ζωή μέσα από τον αθλητισμό αλλά και πέρα από αυτόν.
Ο Γιώργος Μαυρωτάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Υπήρξε αθλητής της υδατοσφαίρισης κι έλαβε μέρος σε πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 1984 ως το 2000. Από το 1995 ως το 2000 ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας πόλο κι έχει το ελληνικό ρεκόρ συμμετοχών για τα ομαδικά αθλήματα με 511 συμμετοχές στην εθνική ανδρών. Παράλληλα, σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια έκανε εκεί το διδακτορικό του με αντικείμενο την Επιχειρησιακή Έρευνα. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στην ίδια σχολή. Είναι παντρεμένος κι έχει δύο γιους 10 και 14 ετών. Αυτό είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Νεαρό άσπρο ελάφι
«… Το άσπρο όµως ελάφι… Όποιος το έχει δοκιµάσει θα σε διαβεβαιώσει πως η ευτυχία µπορεί να εδρεύει και στον ουρανίσκο. Όποιος το έχει γευτεί έχει γευτεί παράδεισο.
Τη στιγµή του βίαιου θανάτου του το νεαρό άσπρο ελάφι εκκρίνει µιαν ουσία ψυχοτρόπο, αγχολυτική, αφροδισιακή, που δεν έχει ανιχνευτεί πουθένα αλλού στη φύση. Που δεν έχει παρασκευαστεί σε κανένα εργαστήριο. Το νεαρό άσπρο ελάφι σκλαβώνει ισόβια όσους ποτέ το έφαγαν. Στην προοπτική µιας δεύτερης φοράς είναι πρόθυµοι να πατήσουν όρκους, να γκρεµίσουν τον κόσµο τους, να προδώσουν τους ανθρώπους τους. Γιατί να σταθώ εγώ εξαίρεση;»
Πρώην συγγραφέας, πρώην άνθρωπος του κόσµου, πρώην όµορφος, ο Μηνάς Αβλάµης έχει αποσυρθεί εδώ και εφτά χρόνια στην Κέρκυρα. Έχει διαλέξει µια καθηµερινότητα κενή από συγκινήσεις και από κραδασµούς. Είναι αποφασισµένος να µην την αλλάξει ποτέ και για κανένα λόγο.
Το νεαρό άσπρο ελάφι θα τον ξαναβγάλει ξαφνικά στον δρόµο και θα τον οδηγήσει σε µια πόλη αλλόκοτη της Δυτικής Μακεδονίας. Εκεί θα έρθει αντιµέτωπος µε ολόκληρο το παρελθόν του. Τα πιο δικά του πρόσωπα, οι πιο έντονες σχέσεις της ζωής του, θα τον κυκλώσουν για να τον δικάσουν ή για να τον συγχωρήσουν.
Μονάχα όµως ο ίδιος ο Μηνάς Αβλάµης µπορεί να εξιλεωθεί για τη φριχτή, κρυφή αµαρτία που τον συνέτριψε ένα απόγευµα ανοιχτά της Τήνου…
Το βιβλίο της Κατερίνας
Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου. Έτσι ξεκινά το Βιβλίο της Κατερίνας, μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.
Μας λέει η Κατερίνα:
Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ’ αυτούς που θα το διαβάσουν.
Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα. κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση
για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε. Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει. έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.
Αυτό το βιβλίο με διαλύει.
Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια. Μέσα στα κομμάτια μου είμαι. Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ.
Φωτιά στα σαββατόπαχα
Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμων σχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση; Αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα της καθημερινότητας απαντιούνται στην ανά χείρας συλλογή ευθυμογραφημάτων, που μας θυμίζει για μια ακόμα φορά ότι το γέλιο είναι το μόνο αντίδοτο στο σκοτάδι που μας περιβάλλει.
Θάνατος στο Βαλπαραΐζο
Η Ιστορία από την κλειδαρότρυπα. Κάτω από τον ανελέητο ουρανό ενός χιλιανού καύσωνα, ένας Έλληνας γιατρός συναντά έναν εξόριστο και ετοιμοθάνατο Ευρωπαίο ηγέτη ενός ήδη νεκρού καθεστώτος. Με τη βοήθεια μιας σαγηνευτικής εταίρας, θα προσπαθήσουν να εξουδετερώσουν μια ανερχόμενη νεοναζιστική οργάνωση. Σαν σε οθόνη σινεμασκόπ το θρυλικό λιμάνι, το Βαλπαραΐζο, προσφέρει ένα ιδανικό σκηνικό τρόμου και γοητείας σε μια επιχείρηση που από τη φύση της προσφέρεται στην αποτυχία.
Το καινούριο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα, ένα διαφορετικό μυθιστόρημα από τον συγγραφέα της «Κυρίας Κούλας» και του «Ωραίου λοχαγού».
Για την αγάπη της γεωμετρίας
«Για την αγάπη της γεωμετρίας»: το πικρότατο χρονικό της νιότης. Κεντρική ηρωίδα η Ανατολή Μπότσαρη που μεγαλώνει όπως μπορεί σε μια μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας... Μια οικογένεια συνηθισμένη, ίσως όχι και τόσο... 1971, 1972, 1973... 1990, 1999...
Τα γεγονότα: ένας εφηβικός έρωτας, μια εγκατάλειψη, μια ακόμη εγκατάλειψη, δυο αποτυχίες απανωτές, ύστερα αρρώστιες, αναρρώσεις: να γονατίζεις εφτά φορές και να σηκώνεσαι οχτώ... Ίσως και να μη σηκώνεσαι την όγδοη φορά...
Ακολουθεί μια αυτοκτονία, ο συνηθισμένος εφιάλτης του εγκλεισμού: πριν απ’ αυτά, ταπεινώσεις, απώλειες, συμβιβασμοί.
Το πικρότατο χρονικό της νιότης.
Γυναίκα μπονσάι
Εκείνη ανέκαθεν αντιστεκόταν στην τεχνική μπονσάι που της επέβαλλε η κοινωνία κι επέμενε να απλώνει τις «ρίζες» και τα «κλαδιά» της, όσο και να την περιόριζαν και να την κλάδευαν, ενώ ένας αόρατος φύλακας-τιμωρός προστάτευε το φύλο της. Ο άντρας που αψήφησε αυτόν τον φύλακα-τιμωρό κέρδισε μια θέση στη ζωή της – μια θέση κρυφή όμως ακόμη κι από την εξώγαμη κόρη που απόκτησαν μαζί.
Η κόρη, ωστόσο, αμφισβητώντας εξαρχής τις αντισυμβατικές πεποιθήσεις και πρακτικές της μάνας, υιοθέτησε τελικά για τον εαυτό της απόλυτα την τεχνική μπονσάι προκειμένου να ενσωματωθεί στην ίδια τη χώρα που την εφεύρε – την Ιαπωνία...
Ο δαιμονιστής
Δεν μπορώ να σας πω τ' όνομά μου,
γιατί δεν έχω όνομα.
Είμαι γόνος μιας αρχαίας ράτσας.
Είμαι δαιμονιστής.
Κι αυτή είναι η ιστορία μου...
Έτσι ξεκινά η αφήγηση ενός ανθρώπου που δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Ενός πλάσματος που ζει με διάφορες μορφές ανάμεσα μας. Το πρόβλημα και ταυτόχρονα η κόλαση του είναι ο έρωτας. Γι' αυτόν κλέβει, γι' αυτόν σκοτώνει, γι' αυτόν βυθίζεται διαρκώς στην αθλιότητα.
Η ιστορία του διαβάζεται σαν άγριο θρίλερ ή σαν απίστευτο, βέβηλο χρονικό. Όμως πίσω από τις συγγραφικές επινοήσεις που υποδαυλίζουν έντεχνα μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου, αγωνίας αλλά και απόγνωσης, ο "Δαιμονιστής" αποτιμάται πρώτιστα ως μια βαθιά στοχαστική αναζήτηση των ορίων και των διαστάσεων της ερωτικής επιθυμίας. Ως ένα βιβλίο φαντασίας που φωταγωγεί αδιάκριτα τις σκοτεινές ατραπούς της ηδονής, εκεί όπου θρυμματίζεται αλλά και ανασυντίθεται κάθε φορά η ανθρώπινη υπόσταση.
Σκυλίσια ψυχή
Η Έστερ Κλάιν γεννιέται στο Βερολίνο στις 29 Φεβρουαρίου 1920. Μικροκαμωμένη, εύθραυστη, παράξενη όπως και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Μέσα της όμως κρύβει τεράστια αποθέματα δύναμης. Από νωρίς θα γνωρίσει τη σκληρότητα αλλά και τη στοργή. Η ζωή της διατρέχει τον 20ό αιώνα κάνοντας έναν τέλειο κύκλο: Βερολίνο – Μπούχενβαλντ – Νέα Υόρκη – Βερολίνο. Γνωρίζει την αθλιότητα των ναζιστικών στρατοπέδων χάνοντας ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Θα κινδυνεύσει να χάσει μέχρι και την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή της αλλά θα βγει ζωντανή. Αυτός που θα τη σώσει δεν είναι άνθρωπος αλλά ένας σκύλος. Ένας σκύλος που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό.
Η Έστερ ξαναστήνει τη ζωή της αφιερώνοντάς την στην προστασία των ζώων. Επιτέλους νιώθει ασφαλής. Μέχρι που οι άνθρωποι θα ξαναχτυπήσουν. Θα απαντήσει στο μίσος και στην προκατάληψη με αγάπη. Από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην Αμερική του ΜακΚάρθυ και πίσω στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου, όπου θα γίνει μάρτυρας της ανέγερσης του Τείχους αλλά και της πτώσης του. Xαράζει τη ζωή της θυμίζοντάς μας τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Το χωράφι της Μαρούλαινας
Αιγαίο, Αύγουστος του 1989. Το Tani Blue ανοίγει πανιά για την Κρήτη, σ’ ένα ταξίδι επιστροφής προς την πατρίδα. Πάνω στο µικρό ιστιοφόρο, ο Γιώργος µε σύντροφο τον γιο του, αποτολµώντας µια γενναία κατάθεση ψυχής, ξεκινά να ξεδιπλώνει τις αναµνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, τις Δαφνές, έως την απότοµη, τραγική «ενηλικίωσή» του.
Η αποκρουστική πραγµατικότητα του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου αλλά και της εµφύλιας σύρραξης δοσµένη µέσα από τα µάτια ενός παιδιού… Κι η Ελλάδα που αλλάζει µέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 1960, µέσα από τα µάτια ενός νέου.
«Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Κοκοτού, καθώς το µεγαλύτερο µέρος του αφορά την Κρήτη και κυρίως το χωριό (Δαφνές) όπου µεγαλώνει το µικρό αγόρι (ο Γιώργος της αφήγησης), µου ήρθε στον νου το θεατρικό του Κεχαΐδη “Δάφνες και πικροδάφνες” που, τονίζοντας τη λήγουσα, θα µας έδινε το “Δαφνές και πικροδαφνές”. Γιατί ο πόλεµος που ξεκινά µε τη µάχη της Κρήτης κι ο Εµφύλιος που ακολουθεί µόνο πίκρες φέραν στο νησί και στην υπόλοιπη χώρα. Ωστόσο, αυτό που καταφέρνει ο συγγραφέας είναι την “πίκρα” να τη βιώνουν µόνο οι µεγάλοι, ενώ το παιδί (πρωταγωνιστής του βιβλίου) έχει, σαν παιδί που είναι, το µερτικό του στο παιγνίδι και τη χαρά. Κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσής του, η Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 επιστρέφει µε συναρπαστική ενάργεια στους συνοµήλικους σήµερα –τότε έφηβους– αναγνώστες, ενώ για τους νεότερους που δε ζήσαν αυτή την εποχή, ο ταλαντούχος συγγραφέας µε σπαρταριστές περιγραφές που βασίζονται στη λεπτοµέρεια θα τους κάνει να νοµίζουν ότι βλέπουν µια ασπρόµαυρη ταινία του παλιού, καλού ελληνικού κινηµατογράφου». (από τον πρόλογο του Βασίλη Βασιλικού)
Έρωτας στις φλόγες της Σμύρνης
Σμύρνη, 1922. Μια παρέα φίλων που δουλεύουν, δημιουργούν, ονειρεύονται και ερωτεύονται μέσα σε μια γιορτινή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, χωρίς να δίνουν σημασία στα μαύρα σύννεφα που έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται πάνω από την πόλη. Ο Μάρκος και η Σίλβια, ο Νικόλας και η Μαργαρίτα, ο Παναγιώτης και η Ισαβέλλα ζουν τους έρωτές τους και σχεδιάζουν να ξεκινήσουν τις καινούριες τους ζωές – λίγο πριν τα καταφέρουν, όμως, τους προλαβαίνει η Ιστορία. Περνώντας μέσα από το καμίνι της καταστροφής και του διωγμού, ο Μάρκος θα καταφέρει τελικά να ξαναφτιάξει τη ζωή του στην Αθήνα, μέχρι που μια απρόσμενη συνάντηση θα του ξαναθυμίσει τις παραμυθένιες μέρες της Σμύρνης.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τα παιχνίδια της Ιστορίας με την ανθρώπινη μοίρα και για τη δύναμη της αληθινής αγάπης, για όσα αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω και για όσα έχουμε την τύχη να ξαναβρούμε.
Ο Φοίνικας
Εµπνευσµένος από τον έρωτα της Εύας Πάλµερ και του Άγγελου Σικελιανού —µα όχι προσηλωµένος στα αληθινά γεγονότα— ο Φοίνικας είναι το πιο φιλόδοξο έργο του Χωµενίδη.
Καλύπτει εβδοµήντα σχεδόν χρόνια, από το 1860 έως το 1927. Κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας µέχρι τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ού αιώνα κι από το «µαύρο 1897» ίσαµε τους Βαλκανικούς Πολέµους, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη µεσοπολεµική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς… Ένα πλήθος ιστορικών προσώπων —ή µυθιστορηµατικών αντανακλάσεών τους— παρελαύνει στις σελίδες του. Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωστή Παλαµά, την Κυβέλη έως τον Κώστα Καρυωτάκη, τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, τον Μάρκο Βαµβακάρη…
Κυρίως όµως ο Φοίνικας δεν αφήνει ανέγγιχτο κανένα από τα µεγάλα, τα διαχρονικά ζητήµατα. Την καταγωγή και την ταυτότητα του καθενός, τον έρωτα, τη γονεϊκότητα, τις ολισθηρές στροφές του βίου, την πίστη και την προδοσία, την αγωνία για ένα νόηµα που θα υπερβαίνει τον θάνατο.
Ο φοίνικας, το εµβληµατικό πουλί που αιώνια καίγεται από την ίδια τη φωτιά του και αιώνια ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, κυριαρχεί —έστω και αθέατος— από την αρχή του µυθιστορήµατος. Και αποθεώνεται στο τέλος του.
Μηχανικοί καταρράκτες
Ξάπλωσα ανάσκελα και κοιτούσα τις σκιές στο ταβάνι. Ποτέ δεν ξέρεις πότε και πού θα συµβεί η στραβή: φοβόµουν την Οκλαχόµα αλλά πριν από λίγα χρόνια, το 2007 ή το 2008, στο Ντιτρόιτ, είχε δολοφονηθεί ένας κοµµωτής που γνώριζα· επρόκειτο για έγκληµα µίσους αλλά δεν συνελήφθη κανείς· η υπόθεση µπήκε στο αρχείο. Και τον περασµένο Απρίλιο βρέθηκε δολοφονηµένη η Κόκο – όταν είσαι µαύρος, τραβέλι, πουτάνα και τζάνκι, όλα µαζί και ταυτοχρόνως, πας φιρί φιρί να γίνεις σφαχτό· κι η αστυνοµία κάνει την πάπια. Δεν είχα ακούσει για εγκλήµατα εναντίον ανθρώπων σαν εµένα στην Οκλαχόµα, αλλά ήµουν σίγουρος ότι είχαν γίνει. Η σκέψη µε κράτησε ξάγρυπνο. Άκουγα τον Μπραντ να ξεβιδώνει το τεχνητό πόδι, να κάνει µπάνιο και να ξαπλώνει στο διπλανό κρεβάτι µ’ έναν αναστεναγµό· στο µισοσκόταδο τον είδα να σκεπάζεται µε το πάπλωµα της µάνας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα µού έφερε δάκρυα στα µάτια. Αναρωτήθηκα αν ο Μπραντ ονειρευόταν να ξυπνήσει µε ολόκληρο το πόδι του, ακέραιος. Δεν κλαίω στις περιστάσεις όπου κλαίνε οι άνδρες – κλαίω σε όλες τις περιστάσεις.
Η ιδέα του φωτός
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ
Φιλοσοφίες, ιδεολογίες, θρησκείες. Οι κοσμοθεωρίες που καθορίζουν τη ζωή μας, το είναι μας. Η πιο ωραία ιδέα του κόσμου γεννήθηκε πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Η ιστορία αυτή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Για όσους πιστεύουν την ιστορία που γνωρίζουν μέχρι σήμερα, το βιβλίο αυτό είναι ακατάλληλο. Η καθηγήτρια των Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης Ισαβέλλα Χάνσεν αναλαμβάνει να παραδώσει στο Εφετείο Αθηνών την επιστημονική της γνωμοδότηση για μία υπόθεση που φαινόταν ότι έχει για πάντα ξεχαστεί. Κατά τη διάρκεια της έρευνας που διεξάγει, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Νίκο Πατρινό, βρίσκεται μπροστά σε μία απρόσμενη εξέλιξη. Όλα τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι δεν αναβίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη σύγχρονη εποχή ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν. Tα είκοσι τέσσερις χιλιάδες βιβλία που κυκλοφορούν για τους Αγώνες αναφέρουν τη μία και μοναδική, γνωστή σε όλους, επίσημη εκδοχή για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην προσπάθειά τους να λύσουν το αίνιγμα που κρύβεται πίσω από το πιο ισχυρό σύμβολο στον κόσμο, έρχονται αντιμέτωποι με μία συνωμοσία σιωπής. Η πρόσβασή τους στα αρχεία και στις πηγές ξαφνικά απαγορεύεται. Για κάποιους, ο Θησαυρός των Ολυμπίων πρέπει με κάθε κόστος να παραμείνει κρυφός. Μοναδική διέξοδος για να αποκρυπτογραφήσουν τη σημειολογία ενός πολέμου ιδεών είναι να διαβάσουν την ιστορία ανάποδα. Άγνωστα ιστορικά γεγονότα και αρχεία συνδέουν την Αρχαία Ολυμπία με την Αθήνα, τη Βενετία, τη Γενεύη, τη Βιέννη, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Σε μία αναπάντεχη περιπέτεια, αποκαλύπτουν τον καθοριστικό ρόλο τεκτονικών στοών, μυστικών αδελφοτήτων, των Πεφωτισμένων (Illuminati) και των επαναστατών που κατηγορήθηκαν ότι συνωμότησαν για να καταλύσουν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στη σύγκρουση που ξεκίνησε από τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα φυλακίστηκαν, αφορίστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο ορισμένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της ανθρωπότητας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το ανεκτίμητο αυτό μυστικό να χαθεί οριστικά.
«Τελειώνοντας το συναρπαστικό βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, είχα την ίδια αίσθηση με ένα λαμπρό ξημέρωμα. Οι εφιάλτες του ύπνου μου εξανεμίστηκαν ως διά μαγείας. Ήμουν Έλληνας κι όχι Γραικός. Προτείνω στον αναγνώστη να του παραδοθεί, όπως έκανα κι εγώ. Γιατί είναι κάτι περισσότερο από τον Κώδικα Ντα Βίντσι στην Ελλάδα. Είναι η αποκάλυψη μιας μεγάλης απάτης. Έμαθα τόσο πολλά από το βιβλίο του Δημήτρη –που δεν τα γνώριζα μέχρι τώρα–, που τον ευχαριστώ, αληθινά, από καρδιάς». Βασίλης Βασιλικός
«Η Ιδέα του Φωτός είναι μια εναλλακτική και άκρως προκλητική ιστορία της Ελλάδας. Το βιβλίο θυμίζει σε ύφος το μπεστσέλερ Ο Κόσμος της Σοφίας. Ο αναγνώστης διαβάζει ένα μυθιστόρημα ή ένα βιβλίο ιστορίας; Θα ήταν αλλιώς η Ελλάδα, μας λέει, αν κάποιοι δεν πολεμούσαν με λύσσα την Ιδέα του Φωτός. Ο Τζιώτης δημιουργεί ένα συναρπαστικό και πλούσιο αφήγημα που προκαλεί τον αναγνώστη να ξαναδεί την Ελλάδα με άλλη ματιά. Διαβάστε το να δείτε κι εσείς». Νίκος Παπανδρέου
«Μέχρι σήμερα, από την κολυμπήθρα μέχρι την κάλπη και τον γκισέ που στέκουμε για να πληρώσουμε ή σπανίως για να πληρωθούμε, ό,τι μας έχουν πει, ό,τι μας έχουν διδάξει είναι ή ψέματα ή η μισή αλήθεια. Όταν κάποιος καταλάβει ότι το ποτάμι στο οποίο πλέει οδηγεί σε καταρράκτη, η μόνη πιθανότητα που έχει για να σωθεί είναι ο ανάπλους, η πλεύση ενάντια στο ρεύμα. Αν έστω και μια στιγμή σταθεί για να το σκεφτεί, ο καταρράκτης θα τον καταπιεί. Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, είναι ο δικός μας Μεγάλος Ανάπλους». Εύα Ομηρόλη
Ουράνια μηχανική
Το βιβλίο Ουράνια μηχανική, έκτο κατά χρονολογική σειρά μυθιστόρημα της Μάρως Δούκα, επικεντρώνει στην Kασσαβέτεια Φυλακή Ανηλίκων στον Αλμυρό Μαγνησίας. O Ιάκωβος, ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου, ενώ ετοιμάζεται να δώσει Πανελλήνιες εξετάσεις, καταλήγει, λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς του, τρόφιμος στην Κασσαβέτεια. O Ριχάρδος, το άλλο κεντρικό πρόσωπο, δάσκαλος άνεργος, εργάζεται προσωρινά εκεί ως λογιστής. Και οι δυο εν αγνοία τους είναι ερωτευμένοι με την ίδια γυναίκα, τη Μάρη, μια νεαρή, φιλόδοξη δικηγόρο… Γύρω από αυτούς τους τρεις κινούνται πολλά άλλα πρόσωπα… H καθημερινότητα της φυλακής αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο μέσα από τη συμπλοκή του πραγματικού με το φαντασιακό και του κατανοητού με το ακατανόητο ιχνογραφείται δραματικά η ελληνική κοινωνία, όπου ο καταναλωτισμός και η άνευ όρων ευζωία έχουν αναδειχτεί σε υπέρτατο ιδανικό…
Φως μέσα στη θύελλα
Λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, η παλαιοντολόγος Φωτεινή Μέλιου κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα, στο νησί όπου μεγάλωσε, την Άθωρα. Η γνωριμία της, όμως, με τον Γκάμπριελ αλλάζει τα δεδομένα της ζωής της και η επιβλητική παρουσία του την παρασύρει σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Μια απότομη και χωρίς προηγούμενο καταιγίδα ξεσπά στο νησί, εγκλωβίζοντας κατοίκους και επισκέπτες. Η ραγδαία επιδείνωση του καιρού αποκόπτει κάθε επικοινωνία και η Φωτεινή καλείται να βοηθήσει τις Αρχές όταν ένας ιερέας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Η αποκάλυψη ότι παρόμοιες δολοφονίες έχουν γίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου περιπλέκει την κατάσταση. Στην Άθωρα δεν παγιδεύονται μόνο οι κάτοικοι, αλλά και ο δολοφόνος.
Ποιος ο ρόλος της Σοφί, της μυστηριώδους γυναίκας που χρόνια ζει σε μια σπηλιά του νησιού, απομονωμένη και αμίλητη;
Όταν η καταιγίδα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και τα στοιχεία της φύσης ενωθούν με τη μανία του δολοφόνου, η επιμονή της Φωτεινής θα γίνει το μόνο "Φως μέσα στη θύελλα".