Διηγήματα (Πολυλάς) Η Πεζογραφική Μας Παράδοση 17 2Η Έκδοση

Κάπου Χωρίς Να Το Ξέρουμε ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Μια αληθινή ιστορία

Όμως αν είσαι ανακατεμένη στην κλοπή, μη νομίζεις πως θα μου γλιτώσεις!» Μια απρόσμενη στροφή της μοίρας φέρνει τη Μαλένα στο αρχοντικό του διάσημου ζωγράφου Μιχαήλ Μπόκαρη, ακριβώς τη νύχτα που η Νυχτερινή Αφροδίτη, ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του 20ου αιώνα, κάνει φτερά. Το παρελθόν ζωντανεύει κι ο έρωτας εμφανίζεται ξανά μπροστά στα μάτια των πρωταγωνιστών αυτής της ιστορίας πληγωμένος και γεμάτος θυμό. Τέσσερις ακόμα γυναίκες έχουν λάβει την ίδια πρόσκληση από το ζωγράφο. Ποιες από αυτές είναι οι Ερινύες του παρελθόντος και ποια είναι στην πραγματικότητα η δική του Αφροδίτη; Θα συνειδητοποιήσει τελικά η υφήλιος τις αλήθειες που έχουν αποτυπωθεί στον καμβά; Θα μαθευτεί η αλήθεια; Η μεγαλειώδης διαδρομή ενός θρύλου από το χθες στο σήμερα και από τις γραφικές Σπέτσες και την Αθήνα του ’70 στις λαμπερές πρωτεύουσες του κόσμου. Ένα ταλέντο που συνταράσσει ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας έρωτας φωτιά που καίει δυο καρδιές. Μια ζωή μέσα στα φώτα και στα χρώματα κι ένας πίνακας κρυμμένος βαθιά στα σκοτάδια, που αγωνιά να αποκαλύψει τα μυστικά του.

Σπυριδούλα Συγγρού: νέα, όμορφη, ορφανή στους πέντε δρόμους, φοιτήτρια της Νομικής, πρώην βουλιμική, αγωνίστρια, παλεύει με νύχια και με δόντια, για να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της ζωής. Παράλληλα ψάχνει να βρει έναν δυνατό έρωτα. "Πόσο κλισέ!" όπως θα έλεγε και η ίδια. Βλαδίμηρος Ζαχάροφ-Ευγενικός: νέος, κούκλος, πλούσιος, καλομαθημένος, κοσμικός, υπερόπτης, γυναικάς, αρραβωνιασμένος με την τέλεια γυναίκα, δεν ψάχνει να βρει τίποτα, γιατί τα έχει χορτάσει όλα και πλήττει με τα πάντα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στην εταιρεία του, τα οποία πιστεύει πως με τον επικείμενο γάμο του θα τακτοποιηθούν. Ο Βλαδίμηρος και η Σπυριδούλα, δυο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους, γνωρίζονται ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ και μαγνητίζονται ο ένας απ’ τον άλλο. Η σπίθα της έλξης που ανάβει ανάμεσά τους είναι ακαταμάχητη, όμως η πρώτη τους γνωριμία ολοκληρώνεται επεισοδιακά κι εκείνη εξαφανίζεται. Ο Βλαδίμηρος την ψάχνει, η Σπυριδούλα τον σκέφτεται, αλλά η ιστορία τους δείχνει να έχει τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για αυτούς... Μια τρυφερή ιστορία αγάπης για έναν σύγχρονο πρίγκιπα του παραμυθιού, που ερωτεύεται μια φτωχή "Σταχτοπούτα". Ένα ροζ στόρι διανθισμένο με χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας.

1797 Η αριστοκρατία των Βενετών καταρρέει στα Επτάνησα και η δημοκρατία των Γάλλων καταφθάνει μαζί με νέες ιδέες και ιδανικά. Η Γαλλική Επανάσταση εξαπλώνεται. Το Κριτήριο των οπλαρχηγών στέλνει τον Μάρκο κατάσκοπο του Σουλίου στην Κέρκυρα, για να μάθει αν οι Γάλλοι έρχονται σαν φίλοι ή εχθροί. Ο Αλή πασάς παραμονεύει. Όπλα του Μάρκου, οι γνώσεις που αποκόμισε στις ξακουστές σχολές των Ιωαννίνων, η ευστροφία και η μουσική. Αχίλλειος πτέρνα του, η έλλειψη θάρρους, αν και Σουλιώτης. Φιλοξενείται στο αρχοντικό του μεγαλέμπορα σιορ Μάντακα, όπου μαγεύεται απ’ την αρχόντισσα και την κόρη της, γυναίκες που αποπνέουν φραντσέζικο αέρα. Παριζιάνικα αρώματα και Σούλι: δυο κόσμοι συγκρούονται μέσα του· δυο κόσμοι όπου οι γυναίκες γράφουν Ιστορία. Στην Κέρκυρα ο Μάρκος εμποτίζεται με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης που εφαρμόζονται στο νησί και γίνεται φίλος με τον Περραιβό, τον τελευταίο Έλληνα που είδε ζωντανό τον Ρήγα Φεραίο. Όμως ένας φόνος τον γυρίζει πίσω. Κι όταν κάποιος χάλαγε γυναίκα στο Σούλι, όφειλες να σκοτώσεις τέσσερις άντρες από τη φάρα του φονιά για να έρθει το αίμα στα ίσα. Ο Μάρκος μυρίζει αίμα και πισωπατά. Τότε ο Αλή πασάς ορμά στο Σούλι κι ο Μάρκος παγιδεύεται στο πλέγμα του έρωτα, της βεντέτας και της πατρίδας που κινδυνεύει από τους Οθωμανούς. Έρωτας, αδερφή, χρέος. Κόκκινο σαν αίμα. Και μες στον χαλασμό της μάχης των χριστιανών με τους μουσουλμάνους, το μαύρο φυλαχτό γίνεται ευχή και κατάρα για μια λύση.

Τοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Ατρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ’ την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. Ο χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Το μυστήριο της Καΐρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Τόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Κάτω Γειτονιάς... Ένα οδοιπορικό της μνήμης στην εποχή που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο.