Lisciani Giochi Πίνακας Μαγνητικός με Led

Στην περίλαμπρη αίθουσα του μεγάρου της Ηρώδου Αττικού άρχισαν να μαζεύονται οι επίσημοι για την ορκωμοσία της νέας πρωθυπουργού. Εκείνη ήταν τώρα Η Πρώτη Κυρία. Πρώτη Κυρία η ίδια κι όχι η σύζυγος ενός κάποιου πρώτου. Αυθύπαρκτη, άξια, δυναμική. Ήταν το ένα από τα τέσσερα κορίτσια που μαζεύονταν κάθε καλοκαίρι στο παραθαλάσσιο εξοχικό και έπαιζαν αθώα μα κι επικίνδυνα παιχνίδια, στο φόντο σκοτεινών οικογενειακών μυστικών. Αλλά μόνο εκείνη είχε διαλέξει η μοίρα για να την ανεβάσει στην κορυφή. Ποια απ’ όλες; Την Ήρια, καρπό ενός παράνομου έρωτα; Τη Μαρίνα, με την ταπεινή καταγωγή και το υψηλό φρόνημα; Την Ερατώ, το πληγωμένο παιδί ενός φιλόδοξου πολιτικού; Τη Νίκη, το συνετό κορίτσι καλής οικογενείας; Όλες θα ριχτούν σε μια αδυσώπητη μάχη μέχρις εσχάτων. Μηχανορραφίες, παλιά μυστικά, μίσος, εκδίκηση, αλαζονεία, ζυμώνονται εξ απαλών ονύχων στο πεπρωμένο τους. Κι όταν οι αισθήσεις παίρνουν φωτιά, είναι γυναίκες. Πάνω απ’ όλα.

Θα μπορούσε να είχε γλιστρήσει έξω εκείνη τη νύχτα, μες στη χιονοθύελλα, να τη σκότωνε και να γύριζε γρήγορα πίσω μέσα από το δάσος... Φόρεσε τα δερμάτινα γάντια του κι άρχισε να σκάβει το χιόνι. Πρώτα αργά, έπειτα όλο και πιο γρήγορα. Δεν ένιωθε τίποτα εκτός από το σκληρό πολυκαιρισμένο χιόνι και σκεφτόταν ότι κάποιος έκανε ένα κακόγουστο αστείο... Έκλεισε τα μάτια κι ένιωσε στο βάθος να ακουμπά ένα ανθρώπινο χέρι. Ο πόνος πάγωσε την καρδιά του. Το σώμα της, γυμνό και άκαμπτο, βρισκόταν εκεί εννέα μέρες. Κανένας δεν την είχε αναζητήσει... Ο ντετέκτιβ Σπένσερ Ο’Μάλεϊ είχε γνωρίσει την όμορφη φοιτήτρια μόλις μία μέρα πριν από τον θάνατό της. Δεν ήξερε τίποτε γι’ αυτή, όμως ένιωθε ερωτευμένος και τώρα έπρεπε να διαλευκάνει αυτόν τον οδυνηρό φόνο. Η Κριστίνα και οι τρεις φίλοι της, όλοι πλουσιόπαιδα, ήταν πολύ δεμένοι και περνούσαν μαζί ατελείωτες ώρες. Μπορούσε όμως να τους εμπιστευτεί; Τα ερωτήματα για τη δολοφονία έμεναν μετέωρα, αλλά όσο έψαχνε ο ντετέκτιβ τόσο περισσότερο γινόταν φανερό ότι ο καθένας από τους τρεις φίλους της είχε κίνητρο να τη δολοφονήσει. Η αλήθεια βυθιζόταν μες στα κόκκινα φύλλα που έκρυβαν δόλο και προδοσία. Κάθε αποκάλυψη θα αποδεικνυόταν πιο δραματική από την προηγούμενη και... πιο επικίνδυνη.