“-Τι…; Ήταν φυλακή ο παππούς σου; Τι είχε κάνει, ρε…;
“-Τίποτα δεν είχε κάνει, βρε κουτέ. Η χούντα τον είχε βάλει φυλακή.
“-Και τι είναι η χούντα, ρε…;”
Ήταν το έναυσμα. Έπρεπε να δουν. Να μάθουν. Έτσι ξεκίνησε ένα οδοιπορικό πενήντα χρόνων στο κουρμπέτι -στην σκληρή άπονη ζωή. Κι’ οι αναμνήσεις όρμησαν άγριες, απαιτητικές, ζητώντας να ξεφύγουν από την “απεραντοσύνη της ανυπαρξίας”.